تجلیل از امان الله بارکزی با شربت خون مردم

کابل پرس^?: در حالی که از یک سویی زلمی خلیل زاد همراه با تروریست های افغان در حال طراحی روزهای خونین تر برای مردم است و اشرف غنی احمدزی، تروریست های باقی مانده درزندان را بر اساس اشتراکات قومی خود آزاد می کند و استقلال نداشته را جشن می گیرد، تروریست ها برای این استقلال بی پایه و اساس با کشتار و با خون مردم بیگناه، شربت این جشن را فراهم می کنند. حمله بر مکتب و مراکز ورزشی و سایر تجمعات غیر نظامی از جمله محفل عروسی، لکه ی ننگین دیگری از حاکمیت گروه های بدوی افغان است که یک قرن پس از استقلال نداشته ی شان، به کمر پسر نوجوان و مرد خود بمب بسته و آنان را برای کشتار آماده می کنند.
توتالیتاریسم پشتون توسط بزرگترین جنایتکار تاریخ افغان ها، عبدالرحمان، پس از کشتارهای وسیع و اشغال سرزمین های غیر پشتون تثبیت پیدا کرد و در زمان امان الله بارکزی نوه ی او و با همراهی کسانی چون محمود طرزی مدرنیزه شد. در چند دهه ی اخیر کوشش بسیار شده که امان الله بارکزی، یک چهره ی مترقی و صلح طلب و متفاوت از پدرکلانش معرفی شود اما تاریخ و حقایق تاریخی می گوید، امان الله نیز زیر پوشش ترقی خواهی، همان توتالیتاریسم را دنبال می کرد و اسنادی چون نظام نامه ناقلین به طرف قطغن یا جابجایی پشتون ها در مناطق هزاره و تاجیک و اوزبیک ثابت می کنند که او نیز قصد اشغال سرزمین های مردم غیر پشتون را داشته است.
با این وجود، نه عبدالرحمان و نه امان الله نوه ی او و نه سایر دیکتاتورهای پشتون همچون نادر غدار و محمد داوود تصور نمی کردند که جامعه ی پشتون تبدیل به محل زاد و ولد تروریزم شود و از دل این جامعه ملا عمر پیدا شود و توتالیتاریسم پشتون را از نقطه ی صفر و به بدوی ترین شکل ممکن آن دنبال کند. حتا تلاش های کسانی چون اشرف غنی احمدزی و زلمی خلیل زاد که بدنبال توتالیتاریسم پشتون و جامعه ای مانند عربستان سعودی با روابط دوجانبه با جهان غرب ضمن حفظ ارزش های پشتونوالی هستند نیز نمی توانند روند غرق شدن بیشتر جامعه ی خود را در جهان بدوی قرون وسطا متوقف کنند.
غیر پشتون ها به شکل سیستماتیک کشتار می شوند و رهبران فعلی آنان خلاف منافع آنان با توتالیتاریسم پشتون همراهی می کنند اما خراسان خواهی، هزارستان خواهی و تورکستان خواهی نیز در دل نسل نو دوباره جوانه زده و کشتار بیشتر نه تنها مانع از رشد این جوانه نمی شود، بلکه نسل جدید را برای زندگی بدون جهان قرون وسطایی و بدویت افغانی مصمم تر می کند.